Ile razy kojarzymy sejm Rzeczpospolitej z anarchią, bezhołowiem, małostkowymi konfliktami, czczą gadaniną i brakiem porządku? Czy z uniwersalnych zjawisk nie uczyniliśmy polskiej specjalności, tylko dlatego, że wiemy jak Rzeczpospolita skończyła? Wiele państw przechodziło przez wewnętrzne perturbacje i w wielu zgromadzeniach stanowych obrady nie przebiegały wzorcowo.

Czy Francja była dla króla Henryka atrakcyjniejsza z powodu większej władzy królewskiej?

Czy dysputy religijne były konfrontacją jedynie werbalną?

Nasze wrażenia z konferencji poświęconej profesorowi Zbigniewowi Wójcikowi i dyskusji, która się podczas niej wywiązała

Husaria w naszym kraju słusznie cieszy się sławą dzielnej i nieustraszonej jazdy, która do dziś jest symbolem chwały polskiego oręża. Niestety wielu popularyzatorów i publicystów w swej gloryfikacji skrzydlatej jazdy poszła za daleko i uczyniła z niej formację, która przez kilkaset lat była niepokonana, czyniąc z niej wręcz komiksowe i hollywoodzkie wojsko non stop gromiące przeważające siły wroga.

Od paru lat 11 czerwca różne portale popularyzujące historię Polski z dumą przypominają: 11 CZERWCA 1694 ROKU ODBYŁA SIĘ BITWA POD HODOWEM, W KTÓREJ 400 HUSARZY POWSTRZYMAŁO 40 TYS. TATARÓW. STARCIE TO NAZYWANE JEST POLSKIMI TERMOPILAMI. Faktycznie, bitwa pod Hodowem w ciągu ostatnich lat dorobiła się statusu kultowego i regularnie stawiana jest obok takich zwycięstw staropolskiego oręża jak Kircholm, Kłuszyno czy Wiedeń.

Czy w Radnot faktycznie opracowano projekt rozbiorów Rzeczpospolitej? Kto naprawdę był sygnatariuszem traktatu i jak rzeczywiście widziano w nim przyszłość granic Polski?

Rozważania na temat zasadności ogólnie przyjętego w historiografii wliczania Stanisława Leszczyńskiego w poczet królów polskich